Het album "Valentine Roadkill" dateert al van 2005 en werd destijds opgenomen in het jaarlijstje van collega Benny Metten. Een terechte bekroning voor singer/songwriter Ronny Elliott die net als ondergetekende niet erg warm loopt voor live-albums maar achteraf moeten wij beiden toegeven dat het allemaal nog wel meevalt. "This was for fun ... though, and we had our fair share" staat er vermeld in de inlay en wij mogen delen in de pret die in februari 2006 voor het nageslacht werd vastgelegd in het Springe Theater, Tampa (Florida).

De man die in een ver verleden mocht opdraven als support-act voor Jimi Hendrix, de bas bepotelde bij Chuck Berry en Gene Vincent, dolgraag beschouwd wordt als een bluesartiest ("Broke Heart Blues") maar door het leven gaat als een hillbilly man kan op zijn zestigste nog steeds verrassend uit de hoek komen. De verhaaltjesverteller Elliott laat het niet aan zijn hart komen dat hij nooit de status bereikt heeft van collega's als Townes Van Zandt, David Olney, Joe Ely, Guy Clark, Steve Young en kijkt met verbazing terug op een periode die in "1947" begon met herinneringen aan Johnny Otis, Hank Williams, Elvis Presley, Roy Brown, Muddy Waters, The Chess Brothers, Howlin' Wolf, Carl Perkins, Junior Parker, Ruth Brown, Rocket 88, Cadillac Boogie en de vaststelling that all's gone to hell!

Inderdaad "the times they are a - changin'" en wanneer Elliott "Walk To The End Of The World" aanheft komt er via het vergelijkend stemgeluid met Johnny Cash nog iemand aan bod die ondertussen het tijdelijke voor het eeuwige gewisseld heeft. "Loser's Lullaby" (een heerlijke "drinking under the table" song ) en "Tell the King The Killer's Here" (beiden met prima pedal steel van Jim Mc Nealon) linken dan weer naar Tom Russell. Dat Elliott een wat apart gevoel voor humor heeft is bekend en dat wordt nog eens flink in de verf gezet met "Jack's St. Pete Blues" (" I drink because I can't ride, I can't ride because I'm drinking"). Ondermeer Big Mama Thornton, Bo Diddley, Chubby Checker, Little Richard, Fats Domino, Fabian, Frankie Avalon, Bobby Rydell, the Beatles passeren de revue in "The Twist Came From Tampa", "Room 100" is "a good romantic love story " en met de meezingertjes "No More War" (inclusief trompetgeschal)en "Goodnight Irene" doet Elliott een (laatste) poging om ook in folkmiddens geaccepteerd te worden.

Enkele jaren geleden mochten wij getuige zijn van een concert dat Ronny Elliott gaf in Heeze, NL en wat wij toen met eigen ogen en oren konden waarnemen wordt met dit live album nog eens bevestigd .... "A cult artist in the best sense of the word" (All Music Guide). (SWA)